Tο καλό το παλικάρι!

            Είχανε μπεί οι σιδεράδες στην οικοδομή, να σιδερώσουν τα μπετά. Κουβεντολόι και δουλειά, αντάμα. Κάποια στιγμή αρχίζω να νοιώθω συνωμοτικά βλέμματα τριγύρω. Λέω, θα πέρασε καμιά τσούπρα και δεν την πρόλαβα. Συζητάω, μα δουλεύω ταυτόχρονα γιατί αν γίνει κανένα λάθος θα τα χαλάσουμε και ξανά απο την αρχή, δηλαδή ώρες επιπλέον δουλειάς κάτω απο τον ήλιο, χωρίς να πληρωνόμαστε τις υπερωρίες πια...
Άρχισαν να ψιθυρίζονται διάφορα, μα ήμουν ψηλά και δεν μπορούσα να συμμετέχω. Το ένιωθα όμως πως κάτι γίνονταν. Την ώρα του κολατσιού, ήρθε κοντά μου ο Απόστολος.
" Ρε μ...κα είδες τί φοράει ο σιδεράς;"
"Τί θα πεί τι φοράει, παντελόνι και μπλούζα φοράει."
"Ναι και την έδεσε στον αφαλό!"
Εγώ, ακόμη να πάρω χαμπάρι.
"Ε, ζεστάθηκε ο άνθρωπος, εσύ τί ζόρι τραβάς;"
"Τον είδες ρε μ...κα να σκύβει;"
"Πάς καλά; Τον κώλο του σιδερά θα κοιτάω; Τί σ' έπιασε;"
Όλοι τότε γελούσαν πονηρά και κατάλαβα πως κάτι σημαντικό έχανα. Το παλικάρι είχε πάει να πάρει καφέ. Όταν γύρισε, τον είχα απο κοντά και περίμενα να σκύψει για να δώ τί είχε κολλήσει στον καβάλο του και τον κοροϊδεύαν τα βλαμμένα.
Έκπληξη! Σκύβει το παλικάρι ελαφρώς επιδεικτικά μπροστά μου και εμφανίζεται το στριγκάκι με τη χρυσή αλυσιδίτσα και παθαίνω κρίση!
Εμ, έτσι είναι μάγκα μου! Τα καλά τα παλικάρια, ξέρουν κι άλλα μονοπάτια!
Να έχετε μια ενδιαφέρουσα εβδομάδα! (για να έχουμε, να λέμε...)

Είμαι Αγανακτισμένος!

               Σαν το κύμα που χτυπάει το βράχο, με αυτή τη δύναμη μπορούμε ενωμένοι να φέρουμε κάποια αλλαγή σε αυτή τη χώρα!
Απο το να καθόμαστε στον καναπέ μεμψιμοιρώντας, είναι καλό να κάνουμε κάτι. Γι' αυτό το "κάτι" που γίνετε αυτές τις μέρες, λέγονται πολλά.
Σίγουρα, δεν ήταν και τόσο αυθόρμητο όπως ειπώθηκε. Σίγουρα, από πίσω κρύβονται άνθρωποι που το οργάνωσαν ίσως με όφελός τους δικούς τους σκοπούς.
Ξέρεις κάτι, όμως; Δεν με νοιάζει! Μου φτάνει που ξυπνήσαμε και αντιδράσαμε. Και θέλω να πιστεύω, πως αυτή ήταν μια πρώτη αντίδραση και θ' ακολουθήσουν κι άλλες.
Δεν πρέπει να τα δεχόμαστε όλα στωικά! Κάποιος μου είπε αυτές τις μέρες "εντάξει, καλή η φιλοσοφία του να γυρίζουμε και το άλλο μάγουλο, μα υπάρχουν πάντα και τα κωλομάγουλα κι εμείς εξαντλήσαμε κάθε περιθώριο!"...
Πολύ μου άρεσε αυτό! άντε λοιπόν!
Να γυρίσουμε και τ' άλλα δυο μάγουλα τώρα!...
Σας φιλώ, αγανακτισμένα!
(Ραντεβού στους δρόμους, στις πλατείες, στην παραλία του Βόλου...)

Σοκολατένιο μαύρισμα!

             Παραλία δεν πήγαμε (ακόμη!), εξωτικό μαύρισμα όμως κάναμε. Με την παραλλαγή του οικοδόμου βέβαια, ξέρεις, άσπρα τα πόδια -γιατί με το μαγιό στην οικοδομή είναι κάπως...άβολα-!
Άφησα τον  Στρος  να το στρώσ' καλά το κρεβάτι (γιατί τον εμπόδιζε λίγο το καινούργιο του βραχιόλι),
τα spreads ν' ανεβοκατεβαίνουν ερεθιστικά, την κίνηση και τη σκόνη της πόλης αδιάφορα να προσπαθούν να με πείσουν πως είμαι ακόμη εδώ,
κι έπιασα στο τρανζιστοράκι (ναι, υπάρχουν ακόμη τέτοια!) ξέφρενους ρυθμούς.
Ανάμεσα στον Καρρά και τον Καζαντζίδη, πετάει και μια salsa για να έχουμε!
Α, ρε Ελλάδα με τα μεγαλεία σου! Γελάμε, τρελαινόμαστε, αγχωνόμαστε, κι ύστερα σπάμε τα φαρμάκια σπάζοντας κούπες με κρασί...
Για να περνάνε όλα! Του Έλληνα ο τράχηλος...ξεχείλωσε λίγο μα θ' αντέξει! Μια ζωή παρθένα, κι όποιος μας αντέχει!
Για τους άλλους, υπάρχουν κι άλλες φυλές!
         Με τα πολλά, ξετρύπωσα αυτό το βιντεάκι με την καταπληκτική δουλειά του Έλληνα (το τονίζω!) dj Giorgio και θέλησα να το μοιραστώ μαζί σας.
Πάμε γι' άλλα! Και για να το πω Ελληνικά:
LET'S DANCE!

Να 'μαστε πάλι εδώ!

               Πολύ με βασάνισε αυτός ο μπλόγκερ, μα πάει, πέρασε κι αυτό... Να ευχαριστήσω πολύ το νέο μου φίλο απο την Αμφιλοχία (http://amfiloxiablogs.blogspot.com) γιατί χωρίς τη βοήθειά του, ακόμη εγώ θα κοιτούσα την Ευαγγελία και η Ευαγγελία εμένα!!!

         Λοιπόν, καλοκαιριάζει. Το καταλάβατε αυτό. Τα κοριτσάκια τα όμορφα που κυκλοφορούν τα είδατε; Τί σου είναι αυτό το καλοκαιράκι! Τίποτα δεν κρύβει...
Παρατήρησα και μια καινούργια συνήθεια των γυναικών όσο περίμενα ν' ανάψει πράσινο. Παληά, τραβούσαν να ανεβάσουν το παντελόνι να μη φανεί το εσώρουχο. Ε, τώρα, τραβούν το εσώρουχο (τί εσώρουχο δηλαδή, δυο κλωστίτσες!) μήπως και δε φαίνεται πάνω απο το χαμηλοκάβαλο παντελόνι!
Πάντως εμένα μ' αρέσουν αυτές οι νέες μόδες. Το οφθαλμόλουτρο άλλωστε επιτρέπεται! Όχι σαν τον Στρος Κάν που δεν του έφτανε να βλέπει το κορίτσι που έστρωνε το σεντόνι κι άπλωσε χέρι!
   Απαπα! Είπαμε, είμαστε καλά παιδιά εμείς οι οικοδόμοι. Μπεσαλήδες!
Καλά να περνάτε όμορφα κορίτσια, κι εσείς άντρες τα χεράκια μαζεμένα! Μόνο με άδεια τ' απλώνουμε!
Να είστε καλά!

Τα...ξύδια!

            Ξεκινώντας τη μέρα με διάθεση απενοχοποίησης...
Γελάστε...
Κλάψτε...
Μεθύστε...
Μα ό,τι κάνετε, θυμηθείτε να το κάνετε
με ΠΑΘΟΣ και αγάπη για τη ζωή!
...και όσα εκείνη έχει στο νού της να μας φέρει...

Η αξία, της ζωής.

             Εκεί που καθόμουν ήσυχα κι ωραία, άκουσα την είδηση και αποσβολώθηκα! Πατέρας, λέει, ενός παιδιού δολοφονήθηκε άγρια στο κέντρο της Αθήνας για να του αρπάξουν την κάμερα με την οποία θα τραβούσε τη γέννηση του δεύτερου παιδιού του!!!
Κατάντια; Εξευτελισμός και πλήρη ισοπέδωση των ανθρωπίνων αξιών; Η κατάσταση έχει ξεφύγει απο κάθε έλεγχο.
Ναί, πρέπει να ζήσουμε όλοι σ' αυτόν τον κόσμο, ισότιμα, διεκδικώντας τα δικαιώματά μας. Όχι σαν τα ζώα όμως. Όχι να μη βάζουμε τίποτα πάνω απο το τομάρι μας...
   Όταν δε θα έχω να φάω, δεν ξέρω τί θα κάνω. Το σίγουρο είναι όμως πως δεν θα σκοτώσω γι' αυτό.
Γιατί μένουν όλοι στην Αθήνα, επίσης δεν μπορώ να καταλάβω! Δεν βρίσκεις δουλειά, σπίτι, φαγητό στην Αθήνα; φύγε, πουλάκι μου! Τράβα στον τόπο σου, στη χώρα σου, στο χωριό σου, πιάσε ένα κορφοβούνι στην τελική και τρώγε ριζούλες και χορταράκια.
Μαζευτήκατε όλοι εκεί και βγάζετε ο ένας του άλλου το μάτι...
Ρατσιστής δεν είμαι. Δεν υπήρξα ποτέ μου. Έχασα δουλειές απο αλλοδαπούς και δε μίλησα. Γιατί λέω πως, μια γη είναι κι απάνω της όλοι μαζί. Να παλεύουμε μονοιασμένοι για τις ίδιες ανάγκες και τα ίδια προβλήματα.
Αυτός ο φόβος όμως, δεν είναι καλός σύμβουλος πιστέψτε με. Και σε καλό, δε θα βγει.
Ταπεινά το λέω, χωρίς γνώσεις και πτυχία. Σε καλό, ΔΕΝ θα βγει...

( Άκου τώρα και την πριγκιπέσα που αγαπάω, να σου φτιάξω τη διάθεση που σου τη μαύρισα!)
Καληνυχτώ!

Ψηλά τα χέρια!

Ήρθε ένας ήλιος τεράστιος να ζεστάνει τα κορμιά και τις ψυχές μας, ν' αναθαρρήσουμε..

Σήκωσε τα χέρια σου ψηλά! Νιώσε το ρυθμό να μπαίνει μέσα σου, κι αφέσου!...

Να περνούν αυτοί που μας πονάνε καλά, ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ! ! !

(Αφιερωμένο!)

Eπειδή, πάλι βρέχει!

        Βρέχει λοιπόν και σήμερα, όλα μούσκεμα έξω, δουλειά δεν μπορέσαμε να κάνουμε και σχολάσαμε πρίν καλά-καλά ξεκινήσουμε, κι έτσι, με μια μουργελοδιάθεση μέχρι αηδίας, σκέφτομαι πώς θα περάσω τη μέρα μου.
Ψάχνω τραγούδια (εξ'ού και το βιντεάκι με το αγαπημένο μου κομμάτι και τα ωραία οπίσθια της κυρίας) μα δεν περνά η ώρα!...
Να φάω θέλω, μα νομίζω πως απο το πολύ καθησιό τον τελευταίο καιρό έκανα beer belly οπότε και μου απαγόρευσα το τσιμπολόγημα, να καπνίσω θέλω αλλά κι αυτό είμαι σε φάση που το κόβω, και τελικά όλο κάτι θέλω κι ενώ ξέρω τί είναι, δεν μπορώ να το κάνω!
    Τιμωρούμε τους εαυτούς μας πολύ συχνά στη ζωή, αυτό το συμπέρασμα έβγαλα.
Και γιατί παρακαλώ; Για να έρθει μια ωραία μέρα (ή νύχτα) ο αρχάγγελος και να μας πεί
" άστα μαλάκα όλα όπως είναι κι ακολούθα!"
"μα..."
"δεν έχει 'μα' κι εδώ που καθόσουν, τί σκατά νομίζεις πως έκανες; Περιμένεις να βγείς στη σύνταξη είπες; Στον παράδεισο λέμε κι άλλο ένα με τον Τοτό, να στο πώ;"

Έτσι είναι τα πράγματα. Μια ζωή την έχουμε, βρέ! (ΑΝΑΨΑ ΤΣΙΓΑΡΟ)
Μια ζωή και είναι και μικρή! (ΑΝΟΙΞΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΠΥΡΑ)
Μήπως να φτιάξω και κάτι να φάω;;;;

Πενθώ...

Μια σπάνια σκηνή απο την ταινία του 1973 "Δικτάτωρ καλεί Θανάση" όπου ξετυλίγεται όλο το υποκριτικό του ταλέντο....
              Στο καλό Ψυχή μου! Είμαστε πολύ φτωχοί χωρίς εσένα...